بازی یا اعتیاد؟!

درد دلهای یک گیمر قدیمی:

من اعتراض و شکوه خودم رو از بعضی افراد سطحی نگر جامعه که دیدگاهی منفی از خودشون در مورد بازیهای کامپیوتری بروز دادن و این دیدگاه و اظهار نظر این افراد که گیمرها یا بر و بچ اهل بازی دارای روحیه خشن و ناسازگار هستند رو بشدت ابراز میکنم واقعیت اینه که این بچه ها خیلی درون گرا و بی آزار هستند و با به پایان رساندن هر بازی تجدید قوا ی روحی و درونی میکنند.ولی متاسفانه باز هم برخی نادانان اونهارو به معتادین دنیای بازی تشبیه میکنند و مورد انتقاد قرار میدهند البته در اینکه وظایف حیاتی زندگی باید انجام بشه هیچ شکی نیست چون این امر چه برای سلامتی فرد و چه اجتماع یک واقعیت غیر قابل انکاره ولی این چه ربطی به اعتیاد و مضر بودن بازیهای کامپیوتری داره؟!

ما همه باید در کنار پرداختن به امور زندگی با استفاده از همین بازیها و لذت بردن از دنیای مجازی آنها یک زندگی شیرینتر و سالمتری رو داشته باشیم خودتون قضاوت کنین بازیهای کامپیوتری بهتره یا استعمال انواع مواد مخدر و انواع مشروبات الکلی و اقسام قرصهای روان گردان خطرناک کدومشون؟!یا حتی درگیریهای شدید فیزیکی که آخرش به دعوا و کلی گرفتاری ختم میشه.

ما میتونیم بدون اینکه به خودمون واجتماع پیرامون ضرربرسونیم دنیای نبرد رو در بازیهای کامپیوتری اجرا و به معرض نمایش بزاریم بدون اینکه کسی کوچکترین صدمه ای ببینه.مثل بازیهایی از قبیل تیکن-مورتال کومبات و....

با توجه به سن بازیکن و قدرت تشخیص درست از اعمال و عکس العمل خودش یک استنباط صحیح از رفتار و اعمالش میتونه داشته باشه.و شاید هم به شوخی گاهی اوقات جوگیر بازی بشه و به نوعی همزاد پنداری با قهرمان داستان بکنه.مثلا خیال کنه اسپایدرمن شده!

امیدوارم این حقیر تونسته باشم منظور خودم رو به شما عزیزان برسونم.

نویسنده:سید نوید صدیق میر عظیمی (نویسنده آزاد وبلاگ)